sensizlikten

Aşkı kumara çevirme
Yanılırsın.
Onunla kim oynarsa oynasın mağluptur...
Şakaya gelmez,
Neyin var neyin yoksa alır.
Direnme...
İnadı bırak, çık oyundan...
Her zaman aşk kazanır...

İstediği zaman gelir...
İstediği zaman gider...
Kaçamazsın.
Yaşamak düşmüşse payına,
Yaşayacaksın...
Bazen ömrünü uzatır insanın
Bazen öldürür günde bin defa
Karşı koyamazsın...
Senin elinde olsa da yaşamda her şey,
Herkes aşkın elinde.
Bir gün beyefendi yapar seni
Ertesi gün “kim bu serseri? ”
Seni istediği kalıba sokar...
Unutursun tüm bildiklerini......

İradeni alır çöpe atar,
Erken başlarsın sigaraya...
Güler yüzüyle kandırır...
Toz pembedir önceleri
Sonra alır başını gider
Geride bıraktığı, ciğerlerde dumandır...

Yararı da vardır aşkın elbet
En cahili bile,
Okur-yazar olur........
Mesela;
Ümit Yaşarın şiirlerini,
Adını bildiğin gibi bilirsin
Ya da şairlik bulaşır,
Gözlerinden bir güzelin...

Bir verdiyse bin alır,
Krallar tacını kaybeder...
Aklı olan aklını...
Geriye ne kalır biliyor musun?
Öfke... nefret...
Biraz da gözyaşı...

Unutulmayacak bir derstir ama
O dersten geçemezsin
Formülü yoktur...
Dilbilgisi yoktur...
Ne kadar çalışırsan çalış,
Kalırsın...

“O varken yaşadığımın farkındayım” desen de,
Aşk; ölüm öncesi iyiliktir,
Öldüğünde anlarsın......

İlkinde;
Sevdiğin tetikçi.....
Sen makdül......
Aşk, azmettirendir.....

İkinci kez aşık olup da ölürsen eğer,
Suçlu arama,
kabahat sendedir...