sensizlikten

-o

beni; onu sevdiğimden

daha çok sevdiğini iddia ettiği için..

bir gündü

bir akşamüstüydü

bir kalpten diğerine

köprü oldu aşk

ılık ılık aktı..

ikimize bir azdı..

-duy

hisset,

bil,

inan,

diye;

adım en çok senin dudaklarına yakışır
en huzurlu uykularım

kalp atışlarını hissettiğim zamanlardır..
gece, boğaz, deniz
en çok seninle anlam bulur..
içinde ’sen’ geçen cümlelerimde zaman durur
belki de bu yüzden
sırf bu yüzden,
geçmez zaman, donar kalır..

-kırmızı

savrulan bir saç telin

tenime değdiği anda

kırmızının sana ait tüm tonları

çizilmişti ömür haritama.

kırmızı ateşti

tutuşturdun,

tutuştum..

-sıkılgan

katran bir sıkıntıydı bekleyiş

sessizliği tüketmekti hepsi..

uzanamadığımız bütün yalnızlıklar sonrası

balıkları ürkütmek gibiydi

belki de duru bir gölü bulandırmaktı.

günler geçse

belki

ellerini düşlerimin cebine koyarak yürüdüğüm

tüm yollar dönecekti gerçeğine..

ben yine de,

gölümün tüm dehlizlerine bıraktım kalbimin

ince yüz haritasını.

birgün kaybolursam gelir bulursun

en ince kuytusunda gölünün,

gönlünün..

çünkü;

kuytundaydım..

kuytundayım..

geçmişi bir köşeye atıp
gözlerimi alargaya aldım
vira demir deyip
mıhladım kendimi çapamla
aşk’ın derin sularına..

-boşver

bir sabah, daha sen açmadan gözbebeklerini
gözlerin dönmeden güneş bahçelerine
ben öpeceğim gözlerinden..

boşver PaŞaM . . .
gülümse hadi..
son demlerimizin ardından
yok ki başka cehennem..

aLınTı . . .