sensizlikten

uzandım uzaklara dokunamadım
yalnız kaldım sonra,unuttum susmayı
her karanlık aldı götürdü beni
bırak dedim bırakmadı..
bağırmak geldi içimden,fısıldadım
gökyüzünü gördüm,en hafif bulutları
gözlerim düşerken,özgürdü,nemli
mutluydu hüzünlerim,benden habersiz
aşınmıştı tüm varoluşlar,umursamaz
düpedüz bir yokoluştu rüzgar
bağırıyordu aşk,önemli,önemsiz
söylenenleri idrak etmez her kulak
bilirim kanayan mutlulukları
sığırdı kimi yaralar doğuştan
uçurum masumdu,ürkütmeyecek kadar
güneşi göstermeyecek kadar derindi
geçmişti aşağısı,
hep uzaktı tüm bu anlamlar
en az yarın kadar
uzanıp sinir bozucu dokunamayışlar
yaşamın,hayallerin ellerine
hep bir uzaklık vardı en yakından
uzanıp tam dokunacakken
parmaklarımın ucunda kaybolan
uzağa sürülmüş yakınlar..

aLıntı...