KLarK
(şimdiye kadar 165 posta) | | uzundur ömür meraklanma
mühimdir yalnızlık telaşlanma
saatler geri yavaşlama
sayfalar sarı bir zamanlar genç olsan da
yaşamdan yaralı hayvan gibi
insafa gelmeyen sahip gibi
duygular saygılar eşyalardan sonra
yazılmış suya bir zamanlar aşk olsan da
ne zaman gitti tren
bir ben kaldım bir de gölgem
saatim mi geri kalmış bilmem
ne zaman gitti tren
bir rüzgara kapıldık biz
yelkenler delik deşik
acıktık bir anda acıya
bir rüzgara kapıldık biz
ne sen anladın ne ben öğrendim
ön sözler gereksizmiş geç bildim
okuduk yine de genç mişiz işte
öylesizliğin daha güzelmiş öylece
bir kısa filim hayattan kalan
oyuncu olsan yönetmen olsan
gördüklerini unutmuş olsan
yaşamak bazen sabır ister
ne zaman gitti tren
bir ben kaldım bir de gölgem
saatim mi geri kalmış bilmem...
ne zaman gitti tren...
bir rüzgara kapıldık biz
yelkenler delik deşik
acıktık bir anda acıya
bir rüzgara kapıldık biz
ne zaman gitti tren? oysa ben istasyondaydım, büfenin orada, hani hep selpak satılır, gözyaşlarına iyi gelir derler, gidenlerin ardından kalanlara, ne zaman gitti tren, biletim vardı benim oysa, mavi, delikli. sana gelecektim, tıkır da tıkır güz manzaraları, eskişehir’de duracak simit ayran alacaktım, yaşlı teyzenin valizini taşımasına yardım edecektim daha, ben buradaydım , sen orada , sana varacaktım sabaha karşı beşte, ne zaman gitti tren, ben ne çok geç kaldım.
daha arada sigara içecektim üşüye üşeye, daracık tuvaletlerden raylara işeyecektim, ayağımı kaloriferin üstüne koyacaktım, bir kitabım olacaktı mesela, konuşsam sessizlik gitsem ayrılık, gelecektim, sessizlikler bitsin diye, sesin kötü geldi diye telefonda, söylediklerine inanamadığım için, acaba hasta mısın diye, kalkıp sana gelecektim oysa, ne zaman gitti tren, ben hep geç kaldım.
gelirken sırtımda haki yeşil çantam olacaktı, içinde sana aldığım kalpli yastık, hani hep sen isterdin, bense salak şeyler bunlar, düzenin dayatmaları derdim, almıştım o yastığı, ne zaman kalktı tren, oysa ben hep buradaydım.. arkamda bir adam vardı, çömelmiş, belli ki uzun zamandır beklemekte burada, umudu çoktan gitmiş bir adam, sadece oturup bekleyen birisi işte, düşünüyorum da ne çok bekledim ben seni, hep geleceksin diye bekledim, beklemekten vazgeçip sana gelmek istedim bu sefer, ne zaman gitti tren , ben her zaman, ben her yerde, ben her koşulda geç kaldım.
içimden kalktı bu tren, ben hep sana bakmaktan, içimdeki treni kaçırdım.
aLıntı |
